[2.706 m.n.p.m.]. Zlokalizowany jest w Kordylierze Centralnej, w obrębie P. N. Wulkanu Poas. Posiada trzy kratery, z których tylko jeden jest aktywny. Jego szerokość wynosi 1.500 metrów (drugi najszerszy krater świata), a głębokość 300 metrów. Na jego dnie znajduje się najbardziej aktywne bulgoczące jezioro świata, którego gejzerowe błotne erupcje wystrzeliwują na wysokość 40 metrów. Na północ od głównego krateru położony jest najstarszy krater Von Frantzius. Trzeci krater Botos wypełniony jest niebieską wodą i otoczony wilgotnym lasem.
Najstarsza wzmianka o erupcyjnej działalności wulkanu pochodzi z 1834 roku. Pierwszy Europejczyk dotarł do krateru wulkanu Poas w 1783 roku. Jego wybuch z 1889 roku wywołał trzęsienie ziemi, w wyniku którego oderwał się kawał wulkanicznej ściany, tworząc w ten sposób wypełniony wodą gar (jezioro Fraijanes). Podczas erupcji z 1910 roku, na 8 tysięcy metrów w powietrze wybiła się chmura pyłu, co dało początek największemu gejzerowi świata. (Na Mesetę Centralną spadło wówczas blisko 640 000 ton rumowiska). Wybuchom w latach 1952-1954 towarzyszyły podziemne grzmoty oraz jeszcze większe chmury pyłu pomieszane ze skalnymi odłamkami. W roku 1954 uformowało się jezioro Botos, które ostatecznie napełniło się wodą w 1967 roku.
W latach pięćdziesiątych ściągali do niego poszukiwacze siarki, którzy zabierali te minerały do stolicy i sprzedawali firmom wyrabiającym lekarstwa. Emisje gazów z lat 1989-1991 doprowadziły do powstawania kwaśnych deszczy, które niszczyły uprawy kawy i truskawek.
