..Optymistyczna strona z dobrymi wiadomościami..

W I.1917 roku obalony został kostarykański prezydent Alfredo González. Dokonał tego jego Minister Wojny Federico Tinoco, który zwołał nowe wybory i w VI.1917 roku zalegalizował nową konstytucję. Pucz wspierany był przez oligarchów, którzy odrzucali politykę poprzedniego rządu. Dobrymi tego przejawami było wprowadzenie podatku od nieruchomości i progresywnego podatku dochodowego. Dyktaturę Tinoco popierał również dyrektor United Fruit Company, znany z tego, że przyczyniał się do obalenia kilku rządów Ameryki Łacińskiej. Nowy rząd uznany został przez kilka krajów Ameryki oraz Danię, Hiszpanię, Austrię i Niemcy. Nie uznały go zaś Wielka Brytania, Francja, Włochy i Stany Zjednoczone.

W VIII.1919 roku Tinoco opuszcza kraj z dużą sumą pieniędzy którą pożyczył w imieniu Kostaryki z brytyjskiego Royal Bank Canada. Jego rząd ostatecznie upadł we IX.1919 roku. Przejściowa nowa administracja przywróciła poprzednią konstytucję i zwołała nowe wybory.

Ustawa nr 41 z 22.VIII.1922 roku uznawała za nieważne wszystkie umowy zawarte pomiędzy władzą wykonawczą i osobami prywatnymi, w tym te ustanowione przez parlament między 27.I.1917, a 2.IX.1919 rokiem. Anulowano również ustawę nr 12 z 28.VI.1919 która upoważniała rząd do dodrukowania 16 mln colonów w banknotach. Co ciekawe pierwotnie nowy prezydent Julio Acosta zawetował ustawę niezaprzeczalności długu, argumentując, że jest ona wbrew tradycjom i normom międzynarodowym. Taka jednostronna decyzja Kostaryki przypomina decyzję meksykańskiego prezydenta Benito Juáreza z 1867 roku wobec swojego wierzyciela Francji. Wielka Brytania zagroziła Kostaryce zbrojną interwencją, jeśli ta nie wypłaci odszkodowań brytyjskim firmom które straciły na unieważnieniu długów. Doszło nawet do tego, że Brytyjczycy wysłali na wody terytorialne kraju swój okręt wojenny. Kostaryka jednak nie poddała się naciskom.

By rozwiązać spór Kostaryka poprosiła o arbitraż przewodniczącego Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych Williama Howarda Tafta (byłego prezydenta USA w latach 1909-1913). Chodziło głównie w sprawy związne z Royal Bank Canada i koncesją na poszukiwanie ropy naftowej przyznanej przez dyktatora Tinoco dla British Controlled Oilfields Ltd.

Kostaryka miała nadzieję na pozytywny dla siebie wyrok arbitrażu ponieważ wiedziała, że Stanom zależy na marginalizowaniu roli Wielkiej Brytanii. I tak też się stało werdykt brzmiał, że tej ostatniej nie należą się rekompensaty. Taft stwierdził, że transakcje między brytyjskim bankiem, a Tinoco są pełne nieprawidłowości oraz że bank ponosi za nie odpowiedzialność.

Stany Zjednoczone miały w tym swój interes ponieważ chciały wzmocnić swą pozycję w regionie. Wielka Brytania miała wielkie finansowe wpływy w Ameryce Środkowej. Stany chciały skorzystać z okazji i wyrzucić brytyjskie banki poza orbitę regionu. Dawało to też jasny przekaz dla innych krajów w tym Francji które korzystały z zadłużenia krajów Ameryki Łacińskiej.