..Optymistyczna strona z dobrymi wiadomościami..

Pod koniec XIX wieku zabudowa San Jose postępowała w kierunku wschodnich rubieży stolicy. W tym rejonie powstawały wówczas: Atlantycki Dworzec Kolejowy, Urząd Celny (Aduana), College Sion i Park Narodowy. W północno-wschodnich parcelach powstała zaś pierwsza elegancka „europejska” dzielnica Barrio Amon.

Na miejscu dawnych koszar Bellavista (obecne Muzum Narodowe) znajdowała się wówczas plantacja kawy. Z jej najwyższego wzniesienia Cuesta de Moras rozciągał się widok na całe San Jose. W 1877 roku teren ten nabył Mauro Fernandez. Jego dom który skupiał śmietankę towarzyską z całej stolicy przetrwał w małej mierze (łuk wejściowy i kawałek muru) do dzisiaj.

Budowa koszar rozpoczęła się w 1917 roku. Za sprawą Federico Tinoco Granadosa, który był ministrem wojny i marynarki w rządzie Alfredo Gonzaleza Floresa, a następnie w wyniku przewrotu został prezydentem kraju. Budowa szybko postępowała naprzód. Za rządów Tinoco wybudowano zewnętrzne ściany oraz wieżę. W północno-wschodnim narożniku wykorzystano elementy willi Mauro.

W 1919 roku sam Tinoco został obalony z powodu niezadowolenia społecznego spowodowanego nieakceptacją reżimu wojskowego oraz trudnej sytuacji gospodarczej w kraju. Prace wstrzymano w 1923 roku, a wznowiono dopiero w 1928. Ukończono wówczas zachodnią i południową ścianę. W budynku znajdował się arsenał, a także szkolono w nim żołnierzy pod względem dyscypliny, obsługi broni i taktyki.

W części północnej znajdował się wspomniany arsenał, w części wschodniej sale rekrutów, południowej kuchnia, łazienki, a na piętrze pokoje dla niższej rangą kadry kierowniczej. W części zachodniej mieściły się pomieszczenia dla najważniejszych dowódców. W obrębie murów znajdowały się 2 domy dla komendantów (północno-wschodnia część). Strzelnica zaś zlokalizowana była w sektorze południowo-wschodnim. Centralne patio budynku było wycementowane i przeznaczone jako miejsce do ćwiczeń. Pierwotnie pod koszarami znajdowały się tunele, które potem jednak zasypano. Precyzyjna lokalizacja wielu z nich do dzisiaj jest niewiadoma.

Po zlikwidowaniu armii w 1948 roku, budynek stał się pustostanem. Dwa lata później przekazany został na Muzeum Narodowe. Zanim jednak to nastąpiło zburzono główne wieże konstrukcji. W tamtych czasach dominowały one w panoramie stolicy.

Po przejęciu przez muzeum wyburzono większość wewnętrznych ścian. Zmieniono wyłożenie podłóg i sufitów oraz zmieniono styl budowli na kolonialny. Taki stan utrzymał się do dzisiaj. Obecnie Muzeum Narodowe prezentuje przedmioty z epok przedkolumbijskiej oraz kolonialnej.

Na 100-lecie koszar Muzeum otworzyło wystawę „Historia wojskowości w Kostaryce”. Do II.2018 roku prezentowane są na niej przedmioty i zdjęcia w tej tematyce. Zaprasza widzów do podróży przez historię wojskową kraju, od czasów prekolumbijskich, przez powstania rdzennych społeczeństw aż do czasu zniesienia armii.

Muzeum czynne jest od wtorku do niedzieli w godzinach od 8.30 (w niedzielę od 9) do 16.30. Bilety wynoszą 2.000 colonów dla Kostarykan oraz rezydentów, 9$ dla cudzoziemców i studentów zagranicznych. Darmowe wejściówki mają dzieci poniżej 12 lat, studenci i osoby osiągnąwsze 65 rok życia. Artykuły o kostarykańskich bankach.

Kostaryka

stulecie

muzeum

Rafał Cezary Piechociński