KONTAKT
follow me on facebook






http://rafalcezarypiechocinski.vg1.pl


 

KOSTARYKOPOLIS
NAMORZYNY SZARE, MANGROWIEC SZARY

DO DZIENNIKARZY, BLOGERÓW I WIKIPEDYSTÓW

Uwaga. Strona ta jak i cały portal stanowi wynik pracy naukowej i składa się na czyjś dorobek. Informacje zbierane były latami w poszczególnych krajach i dlatego zabronione jest ich kopiowanie, przetwarzanie oraz pobieranie. Chyba, że napisze się o pozwolenie (dotyczy to m.in. dziennikarzy). Z danych mogą zaś korzystać studenci i uczniowie. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Zastosowane zostały pułapki na plagiatorów. Nie zgadzam się też na ekspansywną działalność Wikipedii. Na bazie tej strony potworzonych zostało na niej wiele haseł o Kostaryce bez podawania źródła. Jej przedstawiciele szabrują polskie strony z danych zapoznając się z konkretnymi wątkami, a następnie po faktach charakterystycznych wyszukują je na zagranicznych portalach podając do nich link. Wiedzą, że w ten sposób nikt nie będzie ich ścigał. Ostrzegam, że jeśli dane z tej strony lub zagranicznych którym moje dane użyczam znajdą się na Wikipedii bez pytania, natychmiast będą wyciągane konsekwencje prawne.


[Conocarpus erectus] – najczęściej osiągają wysokość 1–4 m, ale zdarzają się okazy do 20 m wysokości (o średnicy pnia 1 m). Porastają nadrzeczne skarpy, zatoki i laguny, ale także wyżej położone tereny bagienne. Do Kostaryki należy rekord występowania tych namorzynów, jeśli chodzi o wysokość n.p.m. (zanotowano okazy porastające tereny wyniesione na 745 m n.p.m.). Często wykorzystywane są jako rośliny ozdobne (w postaci drzewek bonzai). Ich kora jest bardzo bogata w taninę. W pierwszej dekadzie XXI wieku sprowadzono je na wybrzeże Kuwejtu, gdzie są obecnie dominującym gatunkiem. W Kostaryce występują w parkach Ballena i Manuel Antonio.

KONTAKT

 
© 1998-2016; SŁUPSK; Rafał Cezary Piechociński