KONTAKT
follow me on facebook






http://rafalcezarypiechocinski.vg1.pl


 

KOSTARYKOPOLIS
ANONA ZWYCZAJNA, FLASZOWIEC ŁUSKOWATY

DO DZIENNIKARZY, BLOGERÓW I WIKIPEDYSTÓW

Uwaga. Strona ta jak i cały portal stanowi wynik pracy naukowej i składa się na czyjś dorobek. Informacje zbierane były latami w poszczególnych krajach i dlatego zabronione jest ich kopiowanie, przetwarzanie oraz pobieranie. Chyba, że napisze się o pozwolenie (dotyczy to m.in. dziennikarzy). Z danych mogą zaś korzystać studenci i uczniowie. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Zastosowane zostały pułapki na plagiatorów. Nie zgadzam się też na ekspansywną działalność Wikipedii. Na bazie tej strony potworzonych zostało na niej wiele haseł o Kostaryce bez podawania źródła. Jej przedstawiciele szabrują polskie strony z danych zapoznając się z konkretnymi wątkami, a następnie po faktach charakterystycznych wyszukują je na zagranicznych portalach podając do nich link. Wiedzą, że w ten sposób nikt nie będzie ich ścigał. Ostrzegam, że jeśli dane z tej strony lub zagranicznych którym moje dane użyczam znajdą się na Wikipedii bez pytania, natychmiast będą wyciągane konsekwencje prawne.


[Annona squamosa] (flaszowiec łuskowaty, „serce wołu”, jabłko cukrowe, jabłko budyniowe, jabłko słodzone) – sercokształtny owoc o ciemnozielonej lub brązowej skórce, która imituje powierzchnię szyszki. Czasami wyglądem owoc przypomina wielką niedojrzałą malinę.

Uprawy są bardzo rozpowszechnione w tropikalnej Ameryce Południowej. To jeden z najważniejszych owoców interioru Brazylii (jest widoczny na targach szczególnie w stanie Bahia). Bardzo popularne są w południowym Meksyku, na Karaibach, Bahamach, Bermudach, okazjonalnie w południowej Florydzie, na Jamajce, Portoryko, Barbadosie. Owoc (jako plantacyjny) najbardziej rozpowszechniony jest w Indiach.

Nieznane jest dokładne jego pochodzenie. Hiszpanie sprowadzili go z Nowego Świata do Filipin, a Portugalczycy ok. 1590 roku do południowych Indii. W XVII wieku anona uprawiana była w Indonezji, potem zaszczepiona została do południowych Chin, Queenslandu, Polinezji, Hawajów, tropikalnej Afryki, Egiptu i nizin Palestyny.

Owoc jest gruby i składa się z żółto-zielonych, szaro- -zielonych i niebiesko-zielonych guzkowatych łusek lub stanowi ciemnoróżową całość. Kiedy jest dojrzały, skórka łatwo oddziela się od reszty. Miąższ jest soczysty, aromatyczny, kremowo-biały, segmentowy, o konsystencji budyniu (w smaku przypomina właśnie budyń waniliowy). Każdy z segmentów zawiera podłużną, cylindryczną, czarną lub ciemnobrązową, kwaśną i trującą pestkę (1,25 cm długości). Przeciętnie w owocu znajduje się ich 20–38. Zazwyczaj przed spożyciem przekrawany jest na pół. Segmenty miąższu wyjada się, wypluwając pestki. Owoc razem z korą, liśćmi i pestkami zawiera alkaloid anonainę.

KONTAKT

 
© 1998-2016; SŁUPSK; Rafał Cezary Piechociński