(54.539 ha), (zał. 1975). Położony jest na półwyspie Osa w prowincji Puntarenas. Wyróżnia się jedną z największych połaci nietkniętego, tropikalnego, wilgotnego lasu w Ameryce Środkowej. Jego wnętrze porastane jest przez lasy deszczowe i chmurowe, wybrzeże zaś zdominowane przez dęby. Rozróżnia się 500 gatunków drzew (puchowce, nerkowce), co stanowi 25 % wszystkich rodzajów drzew Kostaryki. (Obliczono, że na jednym akrze może występować nawet 100 różnych gatunków drzew). Wiele z nich, jak na przykład najwyższe drzewo w kraju (puchowiec), osiąga wysokości do 70 metrów.
W środkowej części parku umiejscowione jest jezioro Corcovado, które zamieszkiwane jest tłumnie przez krokodyle. Przy brzegach wpadającej do niego rzeki Sirena żyje znaczna populacja tapirów. Przy pacyficznym ujściu innej rzeki Claro spotyka się duże ilości ryb-młotów.
Zamieszkują go wszystkie gatunki kotów w Kostaryce. Wzbogaca go także największa populacja papug szkarłatnych w Ameryce Środkowej oraz największa populacja motyli i tapirów w Kostaryce. Ogólnie występuje w nim 140 gatunków ssaków, 367 gatunków ptaków, 187 gatunków płazów i gadów, 40 gatunków rzecznych żab i 6000 gatunków insektów.
W 1994 roku, został na kilka miesięcy zamknięty ze względu na plagę poszukiwaczy złota. Panuje bowiem przekonanie, że w Los Patos, wzgórzach we wschodniej krawędzi parku znajdują się pokaźne zasoby złota.
Dookoła parku znajduje się naturalna otulina w postaci kilku prywatnych rezerwatów.
