|
Dziennikarzom (również radiowych) przypomina się o podawanie linku do strony. Tyczy się to także w dużej mierze wikipedystów, którzy potworzyli wiele haseł o Kostaryce na bazie tej strony bez podawania źródła. Z powodu rozszabrowywania danych przez inne portale internetowe podstrona ta nie jest publiczna. Jednocześnie przestrzega się przed nieskonsultowanym kopiowaniem informacji tu załączonych, ponieważ zastosowane zostały pułapki na plagiatorów (przekręcone daty, nazwy, ukryte podświetlenia).
|
|
Bridal Veil (wodospad): [Wodospad Welonowy]. Ma 120 metrów długości. Położony jest w pobliżu Ujarras. Jego nazwa według legendy ma związek z wydarzeniem, kiedy przejeżdżał przy nim weselny orszak. W pewnym momencie jeden z koni oszalał i skoczył z urwiska porywając ze sobą welon panny młodej
Cachi: Miasteczko na południe od Cartago, przy sztucznym zbiorniku wodnym o tej samej nazwie. Do 1995 roku, mieszkał w nim znany kostarykański rzeźbiarz ludowy- Macedonio Quesada, który wykonywał figurki z sękatych korzeni kawowych krzaków. Zbudował on w 1989 roku Dom Marzeń, który wykorzystywany jest jako galeria jego wyrobów. Jest to dwupiętrowy, położony przy rzece Naranjo, budynek z cyprysu, cedru i wawrzynu. W Cachi wzniesiony został też pierwszy pomnik poświęcony ofiarom zamachu z 11 IX. 2001 w Nowym Jorku.
Cachi (jezioro): Uformowane zostało około 13.000 lat temu, kiedy spływy lawy zablokowały część koryt rzek Reventazon i Orosi, tworząc jeziorną misę. W II połowie XX wieku zostało ono poszerzone, a Kostarykański Instytut Elektryczności wybudował na nim zaporę wodną dostarczającą energii do aglomeracji San Jose. Wpadają do niego rzeki Macho i Orosi, a wypływa Reventazon.
Carpintera (wzgórza): ["wzgórza dzięciołów"]. Utworzone zostały 2,5 mln lat temu. Oddzielają Wyżynę Cartago od reszty Mesety Centralnej. Odznaczają się bardzo żyzną, dobrą pod uprawę kawy glebą. Od 1976 roku ujęte są w strefę ochronną. Bardzo często spowite są mgłą.
Cerro Cuerici(3.345 m.n.p.m.). Bierze na nim początek rzeka Pacuare. Znajduje się w zachodniej części P. N. Chirripo, w sektorze zwanym R. B. Cuerici.. Jego nazwa w języku Indian Bri-Bri oznacza „żółwia”. Otoczony jest przez lasy dębowe i roślinność paramo. Naukowcy odkryli na nim tendencję niektórych gatunków roślin do gigantomanii (wzrost do niespotykanych rozmiarów).
Lancaster (ogród botaniczny)Położony jest na wschodnich peryferiach Cartago. Stworzony został przez brytyjskiego naturalistę Charlesa H. Lankastera w latach pięćdziesiątych i utrzymywany jest przez Uniwersytet Kostaryki. Specjalizuje się w storczykachi. Na 10,7 ha powierzchni znajduje się 800 z 1400 gatunków storczyków kraju. Prócz nich prezentowane są bromelie, helikonie, bambusy, palmy, amarylisy, aloesy i kaktusy. Ogród przez cały rok pokryty jest kwitnącymi kwiatami. Mimo to, największą intensywność zakwitu orchidei określa się na miesiące od lutego do maja.
Moravia: Jedno z dwóch przypuszczalnych miejsc zabicia przez Indian Diego de Guttiereza.
Orosi: (8.000). Niewielka, atrakcyjna turystycznie miejscowość w centrum regionu uprawy kawy. Nazwana została na cześć XVI-wiecznego szefa Indian Huetar. Znajduje się w niej najstarszy, zbudowany z cegieł adobe, wciąż działający kościół w kraju. Założony w 1743 roku przez mnichów Franciszkańskich, posiada rzeźbiony sufit oraz drewniany ołtarz. W budynku obok, w starych pomieszczeniach mnichów założone jest Muzeum Sztuki Religijnej. 1 września 2002 roku na miasto zeszła spektakularna błotna lawina niszcząc domy i powodując 6 ofiar.
Paraiso: Położona jest 8 km na wschód od Cartago, w dolinie Orosi. Niegdyś zatrzymywali się w niej na odpoczynek zmęczeni Hiszpanie, którzy penetrowali wybrzeże karaibskie w poszukiwaniu dogodniejszych terenów pod zamieszkanie. Wybudowany jest w niej nowoczesny kościół, do którego przeniesiono z Ujarras obraz "Senora de la Limpia Concepcion". Zlokalizowane jest tam także muzeum Dziewicy Ujarras, pełne relikwii i dokumentów z najodleglejszych czasów historii Kostaryki.
Platanillo: Jedno z dwóch przypuszczalnych miejsc zabicia przez Indian Diego de Guttiereza.
San Rafael de Oreamuno: Położony jest na północny-wschód od Cartago. Jest centrum wyrobu kostarykańskich cygar, które wytwarzane są tam od XVII wieku. W listopadzie 2001 roku niedaleko Parku Centralnego archeolodzy odkopali 40 przedkolumbijskich grobów z pozostałościami kości i skorupami waz.
Tres Rios: Miasto na trasie San Jose - Cartago. Znajduje się w nim mały jednonawowy skromny kościółek (praktycznie pozbawiony ozdób). Wyróżnia się jedynie boczną, niewysoką wieżą z zaakcentowanymi gzymsami. W południowym rogu kościoła zlokalizowane jest założone w 1977 roku Muzeum del Pilar. Na wystawie znajduje się wykonanych na miejscu 60 prac (posążki, witraże) sztuki religijnej. Rokrocznie, 12 października odbywają się tam targi imienia patronki miasta Dziewicy del Pilar.
Turrialba: Rozciąga się na wysokości 625 metrów n.p.m, nad brzegiem rzeki o tej samej nazwie. Stanowi bazę dla uczestników spływów kajakowych i tratwowych po okolicznych rzekach (z tego względu nazywana jest „stolicą raftingu"). Park Centralny obrośnięty jest drzewami, na których zauważyć można leniwce. Funkcjonuje regionalne historyczne muzeum Omara Salazara Obando. Zawiera wystawy archeologiczne (ceramika) oraz przedmioty prezentujące styl życia pierwszych mieszkańców miasta. Niegdyś przebiegała przez nią trasa tak zwanego Dżunglowego Pociągu, gdzie maszyniści zwykli mieć zmianę roboczą.
4 kilometry na wschód od Turrialby zlokalizowane jest powołane w 1942 roku Centrum Agronomiczne Studiów Tropikalnych (CATIE). Jest to największa tego typu placówka w Ameryce Środkowej, dysponująca bardzo dobrze zaopatrzoną biblioteką. Ponadto zawiera laboratorium, które na powierzchni 1000 hektarów przeprowadza eksperymenty z tropikalnymi zbożami.
Ujarras: Wyludniona miejscowość w dolinie Orosi, u podnóży stromych uprawnych zboczy. Założona została przez podążających z Cartago do Talamanca poszukujących złota żołnierzy i misjonarzy. Znajdują się w niej ruiny zniszczonego przez trzęsienie ziemi kościoła z XVII wieku (1681-1693), ustawionego dokładnie w miejscu kapliczki wzniesionej po tym jak pewnemu indiańskiemu rybakowi w 1565 roku ukazać się miała na korzeniu postać Marii. W 1833 roku miejscowość została całkowicie zalana i opuszczona przez mieszkańców.
W 1904 roku po silnej wichurze runęła większość ścian kościoła, a w 1920 roku uznany został pomnikiem narodowym. Mimo to, rokrocznie 16 kwietnia odbywa się tam święto Dziewicy Ujarraz, która według legendy miała ochronić miasto przed atakiem piratów w 1666 roku. Organizowane są procesje i msze. W pobliżu znajdują się największe w kraju plantacje warzyw chayote.
KONTAKT
|
