Nizina Los Guatusos - Znajduje się w północnej części kraju, przy granicy z Nikaraguą. Nawadniają ją rzeki Frio, Pocosol oraz szereg mniejszych, będących bezpośrednimi dopływami zagranicznego jeziora Nikaragua. W jej obrębie występuje Rezerwat Narodowy Cano Negro. Od strony południowo-zachodniej ograniczona jest stokami Kordyliery Guanacaste, od południowej - Kordyliery Tilaran, a zachodniej niziną San Carlos. Była miejscem osiedlania się Indian Guatusos (Malekus).

Nizina San Carlos - Rozciąga się na północy Kostaryki, na granicy prowincji Heredia i Alajuela (przy Nikaragui). Nawadniają ją rzeki San Carlos, Sarapigui i Toro. Wyróżnia się na niej również jezioro Astillero. Pokrywają ją plantacje bananów, ananasów, palmy olejowej oraz lasy deszczowe. Jest jednym z ważniejszych miejsc wypasu bydła w Kostaryce. Jej kolonizację rozpoczęto w 1850 roku.

Nizina Santa Clara - Jest największą, północną częścią tak zwanej Niziny Atlantyckiej. W jej skład wchodzi częściowo Park Narodowy Tortuguero. Nawadniana jest przez rzeki Suerre, Tortuguero i Parismina. Od strony północnej ograniczona jest niziną Tortuguero, a od południowo-zachodniej - stokami Kordyliery Centralnej. Zlokalizowane są na niej plantacje bananów.

Nizina Tortuguero - Zlokalizowana jest w północno-wschodnim "rogu" Kostaryki. W jej obrębie znajduje się Rezerwat Narodowy Barra del Colorado. Jest jednym z najsłabiej zaludnionych obszarów kraju, praktycznie pozbawionym dróg kołowych. Poprzecinana jest licznymi rzecznymi kanałami. Pokrywają ją deszczowe lasy oraz bagniska. Gdzieniegdzie wystają zerodowane, niskie pagóry wulkanicznego pochodzenia.