Kostaryka położona jest w obszarze sejsmiczno-aktywnym.
Przy zachodnim wybrzeżu kraju płyta oceaniczna (kokosowa) zderza się z
kontynentalną (karaibską), przy czym płyta kontynentalna nasuwa się na
oceaniczną i zmusza ją do zagłębienia się w zalegający niżej płaszcz ziemi.
Proces ten nazywany jest subdukcją i powoduje dużą aktywność sejsmiczną.
Dane o trzęsieniach ziemi w Kostaryce zaczęto zapisywać od 1888 roku. W XX wieku zanotowano 5 trzęsień o sile powyżej 7 R. Silne trzęsienie nawiedziło Kostarykę w 1910 roku, niszcząc Cartago i częściowo San Jose. 400 osób zginęło, a ponad 1.000 zostało rannych. Ostatnie tragiczne trzęsienie ziemi wydarzyło się 22
kwietnia 1991 roku. Miało siłę 7,4 R. Epicentrum znajdowało się w mało
zaludnionej dolinie Estrella po stronie karaibskiej, 10 km od granicy
kostarykańsko-panamskiej. Zniszczone zostały budynki i drogi w prowincji Limon.
Poważnej destrukcji uległa przybrzeżna rafa koralowa. 27 osób zginęło, 400
zostało rannych, a 13 tysięcy pozostało bez dachu nad głową. Było to
najsilniejsze trzęsienie ziemi jakie nawiedziło Kostarykę w XX wieku.
W Kostaryce zdarzają się codziennie pojedyncze, ledwie
odczuwalne trzęsienia ziemi zwane sismos. Rekordowy pod tym względem okazał się
rok 1989, kiedy w ciągu dwóch miesięcy odnotowano aż 16 tysięcy wstrząsów, z
których 16 miało siłę powyżej 4 R. (W roku 2000 wstrząsów było 7.000, w tym odczuwalnych 69). Ze względu na dużą częstotliwość trzęsień ziemi, Kostaryka
nazywana jest "Kołyską Ameryki". W ciągu najbliższych 5 lat przewidywane jest
silne (7,5 - 8 R) trzęsienie ziemi na półwyspie Nicoya.
30 lipca 2002 roku na pograniczu panamsko-kostarykańskim (dolina Coto Brus i rejon Golfito) doszło do silnego (6,2 R) trzęsienia ziemi. Odczuwalne było w różnym stopniu w całym kraju. Miało związek z występującym tam tzw. uskokiem panamskim, gdzie napierają na siebie dwie płyty Kokosowa i Nazca. Dwie osoby ranne. Kilka domów uszkodzonych.
