Herb
Słupski herb przedstawia czerwonego półgryfa ze złotym dziobem i szponami unoszącego się nad trzema falistymi, równoległymi, niebieskimi pasami. Wszystko osadzone jest na białym polu. Gryf był herbem książąt zachodniopomorskich, a faliste linie symbolizują trzy ramiona Słupi, która niegdyś płynęła w obrębie miasta trzema korytami.
W herbarzu miast polskich herb miasta Słupska (gdy miasto należało do państwa polskiego) różni się nieznacznie od herbu późniejszego, gdy Słupsk należał do zjednoczonego państwa zachodniopomorskiego.
Funkcjonujący do końca XIX wieku Gryf wprowadzony przez księcia Bogusława X ma łapy w całości złote, natomiast w herbarzu miast polskich tylko pazury. Wystające pióra na głowie gryfa książęcego są skierowane do przodu, natomiast polskiego do tyłu. Trzecia maleńka różnica to ta, że gryf w herbarzu miast polskich ma wyraźnie zarysowaną linię rozgraniczającą skrzydło prawe od lewego. Gryf książęcy zaś na skrzydle ma o jedno pióro mniej.
W ciągu swojej historii herb był przedstawiany w różnoraki sposób. Na skutek niedbalstwa zarówno niemieckich jak i potem polskich władz pojawiały się herby w których Gryfy były opierzone w całości. Fale Słupi zaś przedstawiane były jako linie proste zamiast falistych, albo występowały koło siebie w grupie czterech zamiast trzech (przykładem jest herb Słupska umieszczony na dworcu w Koszalinie). Na zapisie jednej z uchwał miejskich z 1901 roku Gryf przypomina zaś… konia.
Herby miasta prezentowane są na różnych miejskich budynkach. Występuje one w witrażach słupskiego ratusza (w oknie portalu głównego wejścia z datą powstania ratusza, górne okna sali posiedzeń Rady Miasta, gabinet prezydenta miasta), na portyku szpitala na Obrońców Wybrzeża, wieży Starostwa Powiatowego, a także kamienicach przy Jedności Narodowej 3, Łajming 4 oraz Lutosławskiego 1 (schodkowe zwieńczenie).
Herb dekoracyjny
Pod koniec XIX wieku za sprawą ówczesnych władz miejskich, zaczął funkcjonować w Słupsku tzw. "herb dekoracyjny" w czerwono zielonych kolorach.
Hejnał
W roku 1998, w związku ze zbliżającym się stuleciem ratusza, ówczesne władze miasta rozpisały konkurs na skomponowanie hejnału miejskiego. Wpłynęło 18 kompozycji z kraju i z zagranicy. Zwyciężył sygnał skomponowany przez Jacka Stańczyka ze Słupska. Od 1999 roku nagranie hejnału rozbrzmiewa codziennie o godz. 12.00. w wykonaniu Jerzego Lisa, Jana Buczko i Mieczysława Gacha (trąbka i 2 waltornie) - muzyków ze słupskiej filharmonii. Od 1 I 2009 roku na wieży słupskiego ratusza rozbrzmiewają dwa hejnały – Słupska i Ustki.
Flaga
Flaga Miasta Słupska została ustanowiona z inicjatywy Prezydenta Miasta Słupska Macieja Kobylińskiego dnia 30 XI 2005 roku. Jej wzór odnosi się do historycznego wzoru flagi miasta z początku XVII wieku. Na białym tle z czerwoną obwódką znajduje się wizerunek herbu miasta.
Niedźwiadek Szczęścia
„Niedźwiadek Szczęścia” jest bursztynowym amuletem łowców niedźwiedzi, którego znaleziono w okolicach Słupska w roku 1887. Wiek jego określa się na 3700 lat. W okresie znalezienia był szeroko opisywany przez niemiecką prasę. Oryginał wywieziono do Szczecina, gdzie umieszczono w tamtejszym muzeum. Kopia początkowo postawiona została w słupskim odpowiedniku, jednak pod koniec wojny wywieziono ją do muzeum w Stralsundzie.
Od początku z figurką związany jest pogląd, że przynosi szczęście. Przed wojną na temat Niedźwiadka pisano wiersze, bajki i opowiadania. Jego miniaturki lub kopie można było kupić w każdym sklepie z pamiątkami. Słupsk był powszechnie identyfikowany z bursztynowym misiem.
We IX 2010 roku figurka Niedźwiadka na jeden dzień wypożyczona została do Słupska i pojawiła się w ratuszu. Od kilku lat można spotkać jego ożywioną maskotkę która wita turystów na Placu Zwycięstwa. Co roku bursztynowa kopia tej figurki sprzedawana jest na Charytatywnym Balu Prezydenckim jako najcenniejszy fant. Podczas jednej z nich osiągnęła cenę 30 tys. złotych. Niektórzy mieszkańcy przezywają figurkę Słupcio.
Trzy Fale
Do trzech odnóg Słupi oraz herbu miasta odwołuje się nazwa Parku Wodnego Słupska – „Trzy Fale”.
